در گوشی
دوشنبه, ۳۰ دی ۱۳۹۲، ۱۲:۲۸ ق.ظ
تنها, اتاقی تاریک; دلی بدون خلوت, پر از ازدحام اضطراب. حتی گوشه های سقف دلم را خراش می دهند. بدون گنبد, شاعری بی کلام و کلمه . آرام برگشته و در گوشی به خود می گویم:
نمی دانم. نمی دانم. نمی دانم
- ۹۲/۱۰/۳۰
تنها, اتاقی تاریک; دلی بدون خلوت, پر از ازدحام اضطراب. حتی گوشه های سقف دلم را خراش می دهند. بدون گنبد, شاعری بی کلام و کلمه . آرام برگشته و در گوشی به خود می گویم:
نمی دانم. نمی دانم. نمی دانم