عین شین قاف

من الفبای دلم را به تو می خوانم باز

عین آن نبض عطش فاصله از یک مقصد

به، چه شیرین ره این شین

مرغ پرواز به سویش باید

پای در قاف،

رهش قافله بان می خواهد

قصه را آخر و پایان باید

آخر قصه ی ما شیرین است

گر از این قافله کج در ره دیگر نشویم

من که با تو همگی ما بشویم

دست در خوان الفبای دگر ما نبریم .

                                                                              شهریور 86