قاب کتاب

هر شب رسیده چشم را خواب می خورد

ذهنم به سمت کودکی ام تاب می خورد

ماندم همیشه در عطش چشم آبی ات

این چشمه از کجای دلت آب می خورد

در خاطرم به رستم و سهراب خیره ام        

اشک آمد و کویر تو سیراب می خورد!

بادام تلخ زندگی دو بخش کرد، او

بابا که صورتش به آفتاب می خورد

یادم نرفته سرخی درسی که رد شدیم

سیبی که چیده بودم و بی تاب می خورد

حالا که فصل امتحان شده ، پیشانی من است

در سجده ی کتاب، به این قاب می خورد

                                       1391/12/02

اوج درخت انتظار

منتظر باید نشست و ایستاد و راه رفت

زیر پای کودکی را روی مهر گام هایش راه برد

وا‍ژه ای از او شد و تا دست هایش جمله ساخت

یک درخت،

            در حیاط خانه ی احساس کاشت

صبح در اوج درخت

در میان برگ های ثانیه او را شنید

زود بالا می روم

سبز تر،

          تر می شوم

میوه ی سرخ درخت انتظار

                            حجم کال این دهان را لبریز کرد

زودتر باید رسید

فصل چشمانش که شد

در هوایش باید پرید

خواب راباید نماند

پای خواب آلود این ادراک را بیدار کرد

روی سطح نازک احساس ماه،

                                  هر قدم

چشم های ساده ی شب را همیشه باز بود

زود تر باید رسید

زود تر باید گذشت

منتظر باید نشست و ایستاد و راه رفت .

                                                                                  

                                                                 روستای قره قشلاق  1387/08/05