سیب رسیدن

 

تا به دریای دلت آب روانی بودم

در پی چرخ زمان پای دوانی بودم

کودکی رفت که از سیب، رسیدن خواهد

پیر آن شهر شدم گرچه جوانی بودم .

 

                                                            1396/02/08

 

کوی دبستان

روی در کوی دبستان، رفتم .

خانه ها در راهش

               همه شان خالی بود

سبزه ها شان تاریک

تکّه نوری دیدم

روی دیوارش چیدم

خانه هاشان بیدار

            همه شان بی دیوار

سایه ها دیوار شدند

سایه ها خواب به من می دادند

من به آنها مهتاب

سایه ها روشن و بی خواب شدند

روشنی دور شد و من به کنارش رفتم

ناگهان، یکسره آنجا همه جا ابری شد؛

بارید

در مسیر بارانی، قطره هایی تشنه

جرعه آبی دادم، همه سیراب شدند

قطره ها باریدند

           همه در وسعت تنهایی من،

جوشیدند؛

چشمه هایی که در آن تازه هنوز

پیچ و خم های گل پیچک من

پشت دیوار زمان

روی دیوار زمین

زیر دیوار خودم پنهان بود .

09/09/89