سیب های تر

با صبحی دیگر

               چشمی

                    امید را یدک کشید

و در انتهای پیچ سنگین آن روز

صورتش

         واژگون شد؛

وسیب های تر

در سراشیبی آسفالت گونه اش

                                غلتیدند.

 

پرتگاه پیاده رو

در پرتگاه پیاده رو

                    نشسته

                        شکسته می شود

قلکِ خالیِ قلبِ کوچکی

وقتی با بوق ممتد بی تفاوتی

از چراغ قرمز چشمانش،

                         عبور می کنیم.

جغد تاریکی

مرد تنها

جغد تاریکی خود را می راند

در خودش پنهان بود

در سراشیبی یک روز پر از رفتن خود

پرده ی شب به زمین دوخته بود

دست او در پی او نالان گفت:

مگر امروز برایم خوش رنگی است

شده اینجا ویران،

چشم تو در شب من بد رنگی است

خانه ها پنجره ها شان همه در بند است

دست او بالا رفت

و صدایش لرزان،

و کلوخی که در آن تاریکی

روی تاریکی نمناک خودش می غلتید

همچنان او می راند

بی خبر او می خواند .

 

زمستان 68 - روستای قره قشلاق قوری چای

 

زن آن خانه ی تان پیر شود

پر پرواز و پریدن همه آغاز کنید

چه کسی بود به من گفت بخوان ؟!

که بخوان سوره ی آغاز شدن

یخ دل آب کنید

دل پژمرده ی تان را همه سیراب کنید

سر این سفره ی شب

روشنایی شده مهمان

شب سردی است؛

ولی پنجره ها باز کنید

شب اخموی زمین،

دل شب، شب پره ای

لب فانوس شما سیر شود

زن آن خانه ی تان پیر شود

پر پرواز و پریدن همه آغاز کنید .

 روستای قره قشلاق - آذر ماه 86

دکلمه آیه های زمینی ( فروغ فرخزاد

صداقت آینه

صداقت آینه ای خوب می دانی
نشانده ام بوسه به روی تو پنهانی

به شوق دیدن رویت دلم هوایی شد
هوای قافیه ها به سمت پریشانی

نهال سبز حضورت به ریشه در خاکم
برای باغ محبت ترنم بارانی

زلالِ چشمه یِ چشمت همیشه شیرین است
بیا به داد من این گلوی عطشانی

دقیقه های سکوتم به رنگ تنهایی
نوشتم عاشقانه در شبی زمستانی

بیا دو دست دعا را به آسمان بخشیم
در این لحظه های قشنگ عرفانی

به قطره قطره ی اشکم خیس شد کاغذ
در آخر شعرم به مصرع پایانی .

 

مشهد مقدس - 88/11/18

تا مهر مهربان ( در بهار، به یاد پائیز و کودکان بهاری روستای قره قشلاق قوری چای )

امروز بچه ها

یک فصل تازه شد

با دست های سرد

با باد خوش زبان

او مهر مهربان

اینجا چه گرمِ گرم،

آنجا چه سردِ سرد،

بیرون این کلاس

درسی دوباره شد

یک برگ منتظر

یک رنگ تازه داشت

سبزی به رخ نداشت

او زردِ زردِ زرد

پیراهنی جدید

بادی که می وزید

در پشت این نگاه

حرفی دوباره داشت

او تاب خورد و رفت

با دوستان خود

مهمان خاک شد

او منتظر نشست

ناگاه یک نفر،

شاید که بی خبر

پا بر رخش گذاشت

پا روی آن نگاه

خش خش کنان شکست

پیمان کهنه را

با خاک او ببست

پیمان تازه را .

 

قره قشلاق - مهر 86

 

سبز خیال

^{طرح گرمای دلم}

                        ^{روی تاریکی و سرمای زمین می ریزد}

^{شعله ی سبز خیالم سرریز}

^{آسمان شده سرریز از فجر}

^{نقطه های دل او پنهان نیست}

^{و چقدر فاصله ها نزدیک است}

^{و اگر روی دلش دست کشم}

^{ممکن است لق بشود}

                              ^{و بیافتد به زمین}

^{و چه زیبا می شد}

^{روی سجاده ی شب}

                          ^{می شود سجده ی بارانی شد!}

 

86 - روستای قره قشلاق قوری چای