تار دلنواز

وقتی که او نوازد، تا تار دل نوازی

خرم کند کویرم با نغمه ی حجازی

آنان که با منند و هر دم ولی جدایند

با من بگو سخن ها آینه ی مجازی

در سردی هوایم آتش زده حضورش

این هست آتشی که باید در آن گدازی

من در هوای پاکش دم- بازدم کشیدم

من بی هوا بمیرم ای قلب بی هوازی!!!

ساعت به وقت چشمش از نیمه هم گذشته

در خواب کودکانه مائیم گرم بازی

فجر است تا طلوعش جز اندکی نمانده

امید وصل دارم با یاد او نمازی

در سجده گاه عشقش مهری تو را نباشد

من خاک کوی یارم با من اگر بسازی

صبح است و آفتاب چشمان تو غزل شد

سجاد خوانده چشمت دیگر نمانده رازی

 

آذر ماه 96

صداقت آینه

صداقت آینه ای خوب می دانی
نشانده ام بوسه به روی تو پنهانی

به شوق دیدن رویت دلم هوایی شد
هوای قافیه ها به سمت پریشانی

نهال سبز حضورت به ریشه در خاکم
برای باغ محبت ترنم بارانی

زلالِ چشمه یِ چشمت همیشه شیرین است
بیا به داد من این گلوی عطشانی

دقیقه های سکوتم به رنگ تنهایی
نوشتم عاشقانه در شبی زمستانی

بیا دو دست دعا را به آسمان بخشیم
در این لحظه های قشنگ عرفانی

به قطره قطره ی اشکم خیس شد کاغذ
در آخر شعرم به مصرع پایانی .

 

مشهد مقدس - 88/11/18