سجّان

برزیگری قدیمی در چشم من تو را کاشت

با قطره های اشکم شوری جوانه افراشت

در جستجوی کویت با پا و سر دویدم

دستم به سوی یاری، هر مار یار پنداشت

السَحِر و السَحِیرم¹ بین پا برهنه راهی

راهی به جز ره تو این پای من مپنداشت

انگار آشنایی از من تو را جدایی

این غم، غم جدایی بر روی هم بیانباشت

در بند ماندگارم سَجّان² من تو هستی

این سجده گاه و مهرت سَجّاد را نگه داشت

 

تابستان 87

 

1. در اصطلاح کسی که از فرت دویدن به نفس نفس افتاده باشد .

2. زندانبان

 

یلدا

^{_{در غمت یار کمر تا شده است
رفته آدینه و فردا شده است
فصل بی تو گل فکرم یخ بست
بی تو روزم شب یلدا شده است}}