چه بگویم و نویسی، به قلم بگویم، آری !
چه بگویم و نویسی، ز شهید و عشق جاری
دل من چه ها شنیدی نغمه ی بهار و بلبل
همه از روز جدایی تیغ و سرو و سربداری
شب رفتن و رسیدن آخر قصه شنیدن
ز بهار دل بریدن به وصال نوبهاری
ره او کنم گدایی طلبم شفا ز راهش
به هوای یک نگاهی ز ندارم و نداری
ره سرخ این شهیدان رگ عشق و زندگانی
بروی ره حبیبان نرود به پای خاری
لوح جاوید شهادت بدرخشد همچو خورشید
به جبین هر زمانه چه نگاشت، خوش نگاری
دل من بپوسد اینجا دل بی هنر بمیرد
من بی هنر هنر را ز شهید جویم، آری !
1385
دست های رنگی بی خواب است
شب نشسته پیش او مهتاب است
چشم ها آسمان می خوانند
دل برای رسیدن چه بی تاب است .
شب است . روشن مثل همیشه . چشمانم خسته ی خواب، و خواب همیشه مرا ربوده است . نقش گلی به رنگ سرخ بر بالشم نقش می کنم؛ با ساقه ای پر از خار . ساعت هنوز خواب نرفته است . و من در پی عقربه های سرخ زندگی ام . حتی لحظاتی که پشت خاکریز های قلبم شاید مرگ در پی حمله ای است . خواب کولاک می کند . فردا باید پشت بام چشمانم را حسابی بروبم . فردا باید بروم . و امروز هم باید می رفتم که نرفتم!
فردا باید نقشی کنم از مرغ دلم که بال و پر می زند در این قفس . امروز هم باید نقشی می زدم که نزدم . همیشه نقاشی ها ناتمام می ماند . وقتی می خواهی تمامش کنی قصه ای شروع می شود . و دوباره رنگی و دوباره نقشی . همیشه نقاشی ها ناتمام می ماند . شبیه من، شبیه پاهایم، شبیه قصه های شهرزاد . فردا باید بروم . امروز هم باید می رفتم که نرفتم !
امروز بچه ها
یک فصل تازه شد
با دست های سرد
با باد خوش زبان
او مهر مهربان
اینجا چه گرمِ گرم،
آنجا چه سردِ سرد،
بیرون این کلاس
درسی دوباره شد
یک برگ منتظر
یک رنگ تازه داشت
سبزی به رخ نداشت
او زردِ زردِ زرد
پیراهنی جدید
بادی که می وزید
در پشت این نگاه
حرفی دوباره داشت
او تاب خورد و رفت
با دوستان خود
مهمان خاک شد
او منتظر نشست
ناگاه یک نفر،
شاید که بی خبر
پا بر رخش گذاشت
پا روی آن نگاه
خش خش کنان شکست
پیمان کهنه را
با خاک او ببست
پیمان تازه را .
قره قشلاق - مهر 86
مدت هاست فکر می کنم چیزی کم است . شاید چیزی شبیه بهار درخودم، بیداری . همیشه چیزی کم است . خواب، چشمان خسته ی مرا دزدیده است ؛ خواب هایم تاریک ؛ در حسرت خواب های روشنم . جایی که من هیچ می شوم .
و چه خوب می شد؛ می توانستم، تمام کتاب هایم را با یک جفت چشم تازه برای دیدن عوض می کردم . نگاه می کنم ؛ نور که به چشمم می رسد شکسته شده و روحم را خراش می دهد . خرده ریزه های نور های رنگی در پایم می ماند و آزار می دهد . پایش می لنگد . همیشه چیزی کم است . چیزی شبیه دوست . تا امانتی اش را که در جیبم مانده صحیح و سالم تحویل بدهم .
امروز صبح دوباره مثل همیشه گنجشک ها زودتر سلام کردند ؛ من بیدار شدم . درخت لبخند زد . پای شبم را درون تشت مسی خورشید شستم . بلند شدم که راه بیافتم ، شب شد . روز هایم کوتاه و شب هایم یلدایی است.
قصد دارم چیزی را پیدا کنم . ولی نمی دانم چه چیز را . کم حافظه شدم ام ؛ این مشکل مدت هاست که با من است . برای اینکه پیدایش کنم باید نوشت ؛ نقش کرد . بر روی در و دیوارها، سنگ ها، مهرها، چوب ها، شیشه ها، در های بسته ی بانک ها و اسکناس های عید نو؛ کار همیشگی من است . ولی پیدایش نمی کنم . همیشه چیزی کم است.
دل را به حریم عشق تقدیم کنیم
از مهر و محبت همه تقسیم کنیم
سالی دگر از خانه ی ما رخت ببست
عاشق تر تر شروع تقویم کنیم.
دختر سبز غزل عشق به تن جوشن کن
در سکوت شب دل، روح مرا روشن کن
بی تو بی مأمن و دل وَ تن من در قیر است
دست سبزت به دعا فصل دلم گلشن کن
کام آلسا اورک یاردان اؤ ناکام اؤلا بیلمز
یار سوزلری تک من قوشا بیر دام اؤلا بیلمز
قاخدئم یارئمئن من اَتگینن یه ره باخدئم
دونیا سوزونه دای کؤنولوم رام اؤلا بیمز
آخیر سفرینده ایاغئم باشماق آغئردیر
یارئین دییارئن گزدئ ایاخ خام اؤلا بیلمز
طوفان کیمی گلدئن وئرئلوپ عشقیوه جانیم
دریای ووجودوم داها آرام اؤلا بیلمز
هئجران یتیشیپ ایستی گونئ گویده کوچوردور
قئش اولماسا اونلان سورا بایرام اؤلا بیلمز
شاعیر سوزی بالدان نه شیریندیر یاری کیم دیر؟!
سن تک یاری یوخدور به له ایلهام اؤلا بیلم
آیدین سو آخیر یار اوزونه باخ نه گوزل دیر
یار مسجیدینه من کیمی خوددام اؤلا بیلمز
عشقیله گداخ کربلیا یار الی الده
بیل عشق حسین (ع) اولماسا ایسلام اؤلا بیمز
من یارئما قوربان اولوم عاشیق سوزی چوخدور
سایسان سایئسئز دیر اؤنا ارقام اؤلا بیلمز
بیر گون چاتاجیک آیرئلقئن عمری قوتارسئن
هیجران ایشینه غم کیمی انعام اؤلا بیلمز
یوللاردا قالئپ گوز گوزلیم، هیجرانی قورتار
عمرون کفافی بیر بله ایام اؤلا بیلمز
کرج- دوشنبه-25/08/88
YAR MASCİDI
Kam alsa ürək yardan o nakam ola bilməz
yar sozləri tək mən quşa bir dam ola bilməz
Qaxdım yarımın mən ətəginnən yerə baxdım
dunya sözünə day könülüm ram ola bilməz
Axir səfərində əyağım başmax ağırdır
yarın diyarın gəzdı əyax xam ola bilməz
Tufan kimı gəldın vurulup eşqivə canım
Dəryayeh vucudum daha aram ola bilməz
Hicran yetişip istı gunı goydə koçurdur
Qış olmasa onlan sora bayram ola bilməz
Şair sozı baldan nə şirindir yarı kimdir
Sən tək yarı yoxdur belə ilham ola bilməz
Aydın su axır yar üzünə bax nə gözəldir
Yar məscidinə mən kimı xuddam ola biməz
Eşqilə gedax Kərbəliya yar əli əldə
Bil eşqe Hüseyn(əleyh əssəlam) olmasa islam ola bilməz
Mən yarıma qurban olum aşiq sözı çoxdur
Saysan sayısızdır ona ərqm ola bilməz
Bir gun çatacik ayrılqın omrı qutarsın
Hicran işinə ğəm kimi ənam ola bilməz
Yollarda qalıp göz gözəlim hicranı qurtar
Omrun kəfafı birbelə əyyam ola bilməz
Kərəc - duzgunı -88/08/25
عشق تابید آب و گل زیبا شد
آبی رنگ آسمان و دریا شد
نقش شد آفتاب طلا در دفتر
با محبت سقف دل بر پا شد
زیر سنگینی سنگ
شهرهایی که همه شهره گی اش از سر بی فانوسی
غرق در خواب زمین
حتی صبح
خانه ها غرق سکوت
پشت پرچین هاشان،
سایه ها غرق سقوط؛
پشت یک روز غلیظ
زیر سنگینی سنگ .
آذر ماه 86
روی در کوی دبستان، رفتم .
خانه ها در راهش
همه شان خالی بود
سبزه ها شان تاریک
تکّه نوری دیدم
روی دیوارش چیدم
خانه هاشان بیدار
همه شان بی دیوار
سایه ها دیوار شدند
سایه ها خواب به من می دادند
من به آنها مهتاب
سایه ها روشن و بی خواب شدند
روشنی دور شد و من به کنارش رفتم
ناگهان، یکسره آنجا همه جا ابری شد؛
بارید
در مسیر بارانی، قطره هایی تشنه
جرعه آبی دادم، همه سیراب شدند
قطره ها باریدند
همه در وسعت تنهایی من،
جوشیدند؛
چشمه هایی که در آن تازه هنوز
پیچ و خم های گل پیچک من
پشت دیوار زمان
روی دیوار زمین
زیر دیوار خودم پنهان بود .
09/09/89
در این رویای پائیزی
زنم جارو به برگ ذهن پرّانم
قلم جارو
زمین بر زیر دستانم
صدای های-هوی من
قلم را بی اثر کرده است
دلم، ذهنم در این طوفان
در آن سوی زمستان ها
هوای کوی تابستان
که آنجا سایه ها روشن؛
هوای کوی "ما" کرده است .
یازئلی - روستای قره قشلاق - آبان ماه 86
خاک غربت را سوارم روز و شــــــب عشق را گردون غبارم روز و شــــب
"کاش می شـــد ماه زیبا روی مـــــــن مانده بودی در کنارم روز و شــــــب"
روز و شب را مهر و ماهم می شدی مهربانم سر به دارم روز و شــــــــب
تا حـــــریم دیدگـــــــــــــانش مــــی روم تا ببینم چشم یارم روز و شــــــــــــب
در به در کوی غمی را رهســـــــــپار بی تو یارم روی نارم روز و شـــــب
این تن خشکیــــــــده را تدبیر کــــــن بر کویر دل ببارم روز و شـــــــــــــب
دست تاریکی دلم را چنــــــــــــگ زد با تو روشن بی تو تارم روز و شب
حس شاعر ماهی در تنــــــــــگ بود با تو در یک جویبارم روز و شــــــب
جاری ام تا آبی یک بیــــــــــــــکران من هوای یار دارم روز و شــــــــــب
گفت روزی از سفر خواهم رسیـــــد تا رسیدن رهسپارم روز و شـــــــــــب
تنها, اتاقی تاریک; دلی بدون خلوت, پر از ازدحام اضطراب. حتی گوشه های سقف دلم را خراش می دهند. بدون گنبد, شاعری بی کلام و کلمه . آرام برگشته و در گوشی به خود می گویم:
نمی دانم. نمی دانم. نمی دانم
Bir yar
Ürəgin bir yarı var
Yarıma, bir yarı var
Allahım yar onadır
Hardakı diyarı var
